Wiersze Damiana

„Teatr”

Teatr to piękna bajka,

wspaniała ludzka igraszka,

tam zobaczysz maski różne,

i widowiska cudne.

Sam Dionizos się raduje,

gdy na wszystkie sztuki się wpatruje,

wtedy na świat wino wylewa,

i w zachwycie dramaty rozlśniewa.

Tutaj Szekspir i Mollier swoje dzieła napisali,

i na scenę wraz z aktorami je wydali.

Romeo i Julia piękna miłość,

a w Skąpcu jest naiwność.

Tutaj wszystko nabiera koloru,

Kiedy staniesz na sceny progu,

Wtedy poznasz magię gry,

i pojmiesz dramatu rytm.

A gdy kurtyna opadnie…

i grom oklasków

na jej krańce spadnie.

Wtedy z ulgą odetchniesz

i tak samo jak ja o nim powiesz!

Autor: Damian Wolszczak

Fot.: www.chroniclenewspaper.com, 

www.easy-drawings-and-sketches.com    

„Skrawek Ziemi”

…patrzę na skrawek Ziemi

przed oczami mam postać cieni,

próbuje zapomnieć przeszłość,

czarną i łzami spowitą nicość.

Świat zapomniał o życiu,

lecz wciąż jest w wiecznym byciu,

załamały się chmury,

 i zstąpiły aniołów chóry.

Trąbami swymi zagrzmiały,

świat na karę straszliwą skazały,

aż w końcu zadrżało podłoże,

i zaczęły się Sądy Boże.

W mgnieniu oka wszystko stanęło,

i wszystko co dobre na wieki

w świętym ogniu spłonęło,

miecz anielskiej sprawiedliwości,

pokrył Anioł swój sztych krwią Bożej Miłości.

którą to Stwórca stworzył na początku,

a uśmiercił na końcu istnienia wieku,.

świat krwi oceanem spowity,

łzami Niewiasty obmyty.

przez ludzi w występku swym zapomniany,

a przez dusze zaniedbany,

pozostaje nadzieja na życie,

lecz nic nie ma tylko ciężkie wycie.

Autor: Damian Wolszczak

Fot: www.cartesmamielise.net